100. Yazı - Olduk mu o kadar ya?

Evet, bayağı bu yüzüncü yazımmış. Yüz. hatta roma rakamıyla C! İlginç gerçekten.
2012'den beri burada yazıyorum. Kimi zaman aşırı aktif oldum, kimi zaman aylarca uğramadım. Bazen aşırı kişisel yazdım, bazen bilhassa kişisellikten uzak durdum. Buradan tanıdığım çok tatlı insanlar oldu. 4 yıl boyunca sevdiğim - sevmediğim şeyleri paylaştım. Eğer dört yıldır burayı takip ediyorsanız, benimle ilgili bir kaç fikir de edinmişsinizdir. ^^

100. yazım olduğunu fark ettiğimde ben ^^

Dört yılda ne oldu diye düşünüyorum da aşırı ekstrem bir olay gelmiyor aklıma. Ne düz bir insanım. :( Ancak şöyle bir göz atarsam:

• 2012: Lise ikideyim. İlk hoşlandığım çocuk kanka muamelesi yapıyor asdfghjk Uluslararası İlişkiler okumak istiyorum o dönem. Geceleri deli gibi dizi izleyip, okulda uyuyorum. Saçlarımı kısa kestirmişim.
• 2013: Lise 3. Aha, ilk aşkımı yaşadığım dönem. Ergenlik zor zanaat tabii, triplere falan girmişim. Yok yok, şaka yaptım, hiç tribe girecek türden bir insan olmadım lisede. Yine gezip tozup, arada okula uğruyorum. Annem kızıyor: Bu ev otel mi diye. Anne :( Aaa hedef değişti tabii bu arada. Artık hukuk istiyorum. Ama sadece istiyorum. Asla bir icraat yok. Gezi parkı dönemi. Heyecanlıyız tabii asdfgh Destek veriyorum, okula simsiyah giyinip gidiyorum falan. Aşırı mutlu olduğum günler. Saçlar aşırı kısa. 
• 2014: Hâlâ ilk aşka devam. Ama çok da umursamıyorum artık. Herkes deli gibi ygs kasıyor. Bense allah affetsin alakam yok. Nasıl olsa seneye hazırlanacaktım diyorum. Bu arada hayatımdan iki kişiyi temelli olarak çıkartıyorum ama çok tatlı insanları da kazanıyorum. Aaaa mezun olmuşum! Bir devir kapanıyor artık. İlk başlarda mezun olduğumuz için çok mutlu olsak da üç ay sonra çok boktan bir olay olduğunu kavrıyoruz. Ben demiştim bir dönem daha uzatalım diye tınlamadınız! Saçlar bir nebze uzun.
• 2015: Artık ciddi anlamda sınava hazırlanıyorum. Hiç kimse, hiçbir şey umurumda değil. YGS'den iyi bir puan yapıyorum. Yapıyorum da LYS'de edebiyat sınavından çıkmak zorunda kalıyorum. Hayatımın en kötü günüydü belki de. Zaten sınav yılı çöp gibi bir yıl, tekrar hazırlanmak zorunda kalıyorum. Bu arada yine bir kaç kişi çıkıyor hayatımdan, giriyor. 
• 2016: Yine hazırlanıyorum. Ama artık eskisi gibi gücüm yok, sabrım yok. Dikkatim çabucak dağılıyor. Bir kişi giriyor hayatıma, darma duman edip çıkıyor. Hem sınav psikolojisiyle hem de bu psikolojik durumlarla baş etmeye çalışıyorum. Yarın sınav. Bakalım. Saçlarım artık uzun.

Yani aslında hiçbir halt değişmiyor hayatımda. Saçlarım dışında. Gerçi kestireceğim ama bırakmıyorlar :( Peki ben saçma sapan şeylerle uğraşırken, sadece 2015 yılında Türkiye'de neler oluyor?

• Her 10 kadından 4'ü partnerinden fiziksel şiddet gördü. 
• 244 kadın tecavüze uğradı. (Kayıtlı olanlar. Siz bir de kayıt dışı olanları ve taciz vak'alarını düşünün)
• 348 kadın cinayete kurban gitti. 
• İntihar oranı arttı. 3 bin 211 kişi intihardan öldü. 
• Kayıt dışı çalışanların oranı artarak  %32.9 oldu.
• 3.5 Milyon Ton tehlikeli atık oluştu. (Yine kayıt altındakiler bunlar.)
• Tek başına yaşamaya çalışan 4 yaşlı insandan 3'ü kadın.

Bunlar en basit istatistikler. Daha yazmaya yüreğimin kaldırmadığı pek çok şey var. Şimdi burada bana klavye duyarı kasma diyebilirsiniz, haklısınız. Benim de niyetim bu zaten: Klavyede kalmaması. Madem yüzüncü yazımın özel olması gerekiyor: Bu yazı bana not olsun. Hukuk okuyabileyim ya da okuyamayayım, bir şekilde faydalı olmam gerek. Yoksa cidden yaşadığım hayatın bir değeri olmayacak aksine zararım olacak. Dünya daha iyi bir yere gitmiyor ancak ben daha iyi şeyler yapabilirim. Çünkü biliyorum ki, örnek veriyorum, tacize uğramış bir kız çocuğunun yanında olabilirsem, dünya değişmeyecek ama belki o kızın elinden alınan dünyasını geri verebilirim. Ya da annesiz - babasız bir çocuğun yanında olabilirsem, o çocuğun bir dünyası olabilir. En basitinden yaralı bir hayvanın iyileşmesine vesile olursam, dünya daha güzel hale gelebilir.

Kendime bir diğer not ise: Öğren. Öğrenmek çok güzel şey. Oku, izle, araştır. Kendi benliğini büyütebileceğin ne varsa yap. Bir de yazmayı bırakma. Yazınca her şey daha kalıcı oluyor. Ve sakın kapasiteni küçük görme. Pek çok şeyi yapabilirsin, özgüvenin (yani özgüvensizliğin) bunları yapmana engel olmasın. (Kendime öğüt verirken üçüncü ağızdan konuşmam da, ne bileyim değişik oldu asdsdfg)

Bilmiyorum buraya kadar okuyan var mı, ancak, söylemek istediğim bir kaç şeyi yüzüncü yazım sayesinde aktarabildim. Umarım nice yüz'lerle beraber oluruz!

Sevgiler

Hatcik