Hayali Arkadaş

Benim bir hayali arkadaşım var. Aslında pek hayali değil, onu bile beceremiyorum. 

Okulumdan biriydi, kendisini hiç tanımadım. Okuldan da gitti zaten.

Ne zaman kulaklığı taksam o geliyor gözümün önüne.

Dinliyor beni, saatlerce. Ama hiç gülümsemiyor. Çünkü mutlu olduğum zamanlar hiç gelmiyor gözümün önüne.  Konuşuyor, arkadaşlarımdan daha fazla.

İstediğim şeyleri söylüyor, doğru veya yanlış olanı değil.

Bence seviyor da beni.

Hayali de olsa seviyor beni.

Çünkü benim beni seven birilerine ihtiyacım var.

Baskı kuran, dediği olmayınca görmezden gelen birilerine değil.

Arkadaşlarım beni severler.

Aslında bu sorunun cevabını bende bilmiyorum.

Tek bildiğim  çevrem ne kadar  kalablaık olursa olsun

Benim hep yalnız olduğum.

Yalnız bir insanım hep,

herzaman,

sonsuz bir şekilde.

Haz almıyorum bundan, ama  bu depresif halden de çıkamıyorum.

Onu çok seviyorum,hayali  arkadaşımı. 

Çünkü  ne olursa olsun ona sığınabileceğimi biliyorum.

Hayalimde de olsa yani...

Beni onları sevdiğim kadar seven arkadaşlarım olsun isterdim. Sürekli sürprizler yapan...

Öyle sürprizler değil yahu, durduk yere sarılsın mesela, dürüst olsun.

ve beni incitmesin...